ویولت و ام اس

سلام

اول سلام به عمر و نفسم،محمدم.

بعدش یه سلام ویژه و پر از احترام به کسانیکه با وجود مشکل روحیه ای دارن پر از انرژی.و باز این سلام ویژه نثار ویولت عزیز که من وقتی وبلاگشو خوندم تا نیم ساعت میخکوب مانیتور شده بودم.

من اصولا آدم غرغرو و بهانه گیری هستم .خیلی نق میزنم و اگر چیزی بر وفق مرادم نباشه انقدر به خودم حرص میدم تا حل شه.توی هر وبلاگی هم که میرفتم میدیدم یکی از مشکلش گفته یه سری هم برای اون حرص میخوردم.این چند روز محمدم نتونست آنلاین شه تا با هم باشیم(سر این هم حرص خوردم)اگر آن میشدم یه کم وبگردی میکردم و حتی حال کامنت گذاشتن هم نداشتم.دیشب در حین همین وبگردی ها به وبی برخورد کردم که همونطور که گفتم نیم ساعت مانیتورو نگاه میکردم.به هر حال الان بیمار مبتلا به ام اس زیاد شده.ولی من با هیچ کدوم رابطه ای نداشتم وپای حرفهاشون ننشسته بودم.وقتی وبلاگ ویولت باز شد و من باعنوانش روبرو شدم خیلی تعجب کردم.

وقتی یکی یکی مطالب وبلاگشو میخوندم بیشتر از خودم تعجب میکردم.

اونهمه انرژی مثبت تو وبلاگی با این عنوان منو شوکه کرده بود.از خوندن حرفهاش شاد میشدم.توقع داشتم الان وبلاگی باشه که با خوندنش من ناراحت بشم و دلم براش بسوزه.ولی در کمال ناباوری دلم به حال خودم و کسانی که انقدر ناامیدن سوخت.

ویولت عزیزم،من با اینکه خودم و خانوادم سالم هستیم ولی من هیچ وقت قدرشو ندونستم.همیشه شاکر بودم ولی بعضی وقتا یواشکی نق میزدم.خیلی خوشحالم که بیماری تو از نوع خوش خیمه ودعا میکنم روزی برسه که این خبر خوبو به همه بدی که دیگه نیازی به درمان نداری.

از همینجا هم روی گلت رو میبوسم.

حالا به محمد قشنگم:

عزیز دلم من قول میدم که کمتر حرص بخورم و کمتر نق بزنم.خیلی عاشقتم.خیلی دوست دارم.